Tenk joe dillan

Ik ben iemand die enorm onzeker is. Over van alles, maar vooral over wat ik zeg en doe. Zo stond ik afgelopen Bevrijdingsdag per ongeluk met mijn kontje tegen iemand aan te dansen die ik helemaal niet kende terwijl ik in de veronderstelling was dat ik wel tegen een bekende aan stond te rijden. Toen ik doorhad dat ik verkeerd zat sloeg ik mijn handen voor mijn ogen en wilde ik dat de aarde openging in mij opslokte. Ik wilde het liefst als een klein kind dat net per ongeluk zijn voetbal door het raam van de buren had getrapt heel hard wegrennen. Als ik nou nog enorm sexy had gedanst had ik mij er misschien iets minder slecht over gevoeld maar ik kan helemaal niet dansen, laat staan sexy dansen en het meisje ik kwestie kon er alleen maar om lachen, ze kende toevallig een paar van mijn vrienden dus ik voelde mij alweer ietsje minder slecht... Totdat ze vroeg of ik mijn dansje niet nog eens kon nadoen. Ik had liever gehad dat ze boos was geworden en mij in mijn gezicht had geslagen dan dat ik nog eens een dansje moest doen. Een dansje terwijl iedereen naar mij keek. Ik werd nu aangemoedigd en ik zocht tevergeefs om mij heen voor een uitweg uit deze hel. Ik weigerde eerst uiteraard maar gaf uiteindelijk toch toe. Want in zo'n situatie kun je alleen maar nog meer verliezen door helemaal niets te doen. Dus zo stond ik wederom mijn kontje tegen haar aan te rijden en was het weer helemaal goed. Ik heb uiteindelijk de rest van de middag en avond nog met haar gedanst en dankzij mijn domme kont actie had ik zo toch zomaar een leuk meisje ontmoet. Ze moest helaas eerder naar huis dan ik hoopte en opeens was ze weg. Ik had een paar leuke uren met haar doorgebracht dus ik dacht toen ik snachts laat thuis was: laat ik haar nog een berichtje sturen. Ik moet erbij zeggen dat ik een of twee slokjes teveel op had maar dat is principe geen probleem. Ik schreef dat ik het leuk vond om haar te ontmoeten die dag en dat ik hoopte dat het niet de laatste keer zou zijn dat we elkaar zouden zien. Tot op de dag van vandaag geen reactie gekregen. Daar kan ik mij, het liefst een paar minuten voordat ik in slaap wil vallen, nog even aan herinneren en ervoor zorgen dat ik sowieoso het komende uur niet slaap. 

Ik maak helaas dat soort dingen wel vaker mee, dat ik iets zeg of doe waar ik later nog spontaan zweetvoeten van krijg als ik eraan terugdenk. Mijn hersenen kunnen mij weleens in de steek laten en dat is vervelend. Minstens zo vervelend is dat wanneer je lichaam je je in de steek laat. Ik heb een erg slechte rug, een klein buikje en de eerder genoemde zweetvoeten, maar die verbleken met de onzekerheid die je piemel je kan geven en dan heb ik het nog niet eens over seks. Onder de douche staan bij de hockeyclub kan al verschrikkelijk zijn als jouw stick een maatje kleiner is dan de rest, of je hebt geen schaamhaar en rest wel of iedereen heeft juist zijn schaamhaar getrimd en jij niet. Ik ben redelijk over mijn onzekerheid ten opzichte van mijn piemel heen gekomen met de jaren. Ik denk maar zo: als je eenmaal uitgekleed bent is er eigenlijk geen kans meer dat zij zegt dat ze niet meer wilt dus we zullen allebei moeten roeien met de riemen die we elkaar aanbieden. Dat is stap 1. Vervolgens moet je als man ook nog eens oppassen dat je niet meteen van lust ontploft op het moment dat je eindelijk bezig bent. Daarentegen zou ik het wel opwindend vinden als een vrouw na 20 seconden klaarkwam. Maar eerlijk is eerlijk, het vrouwelijk en mannelijk orgasme zijn nou eenmaal niet met elkaar te vergelijken. Gelukkig heb ik nog nooit meegemaakt dat ik zo ontzettend snel klaarkwam maar wel een paar keer dat ik eerder klaarkwam dan ik wilde en hoopte. Zo gebeurde het een keer dat ik met een prachtig Duits meisje in de tent lag en mijn orgasme "verborg". Al na een paar minuten was ik klaar maar ik wilde nog helemaal niet klaar zijn. Gelukkig droeg ik een condoom zodat het bewijs niet wegdroop en ik nog eventjes kon doorgaan. Mijn hoofd wilde wel maar mijn piemel vond dat zijn werk er wel op zat dus ik kon niet eeuwig doorgaan. Een erectie is net als een bosje bloemen: als ze over hun hoogtepunt heen zijn gaan ze slap hangen. Ik speelde mijn toneelspel zo dus nog eventjes door en had toen het privilege om voor de eerst en gelukkig laatste keer ooit een orgasme te faken. 

Dat was allemaal niet fijn, maar het tegenovergestelde is ook niet geweldig: maar niet klaar kunnen komen. Dat is een probleem wat ik sinds ik iets omhoog ben gegaan in dosering van mijn anti depressiva vaker heb gehad. Het zorgt ervoor dat op een gegeven moment het plezier verdwijnt en het voelt alsof ik alleen nog maar bezig ben met een irritant klusje. Want ik zal hoe dan ook klaarkomen, we zijn er nu toch mee bezig, zeg maar. Alhoewel ik het een keertje gewoon heb opgegeven. Ik heb het meisje in kwestie toen een zoen gegeven, gezegd dat ik ook niet wist waar het aan lag en vlak voordat ik de deur uit vluchte beloofd dat we het binnenkort nog maar eens over moesten doen. Dat was 5 jaar geleden en ik heb haar nooit meer gesproken. Ook dat is zo'n herinnering waar ik vannacht waarschijnlijk nog wel even van wakker ga liggen. Soms doet je piemel gewoonweg iets wat niet de bedoeling is. Ik denk dat het belangrijk is om in zo'n situatie niet je handen voor je ogen te drukken en zeggen 'dat gebeurd anders nooit' en weg te rennen maar juist zeggen 'dat ga ik nu nog een keer over doen' je kontje tegen haar aan rijden en als ze dan na afloop niets meer van zich laat horen heb jij in ieder geval je best gedaan. 

'Alsof ik de Elfstedentocht reed'

Ik maakte het ooit uit met een vriendinnetje over de telefoon. Als ik mij niet vergis was mijn exacte tekst 'laat het ook maar zitten dan'. Lekker duidelijk ook. Ik ben niet trots op hoe ik dat destijds deed maar ik was wel opgelucht. 

Ik was per ongeluk in een relatie met haar beland en ik wist eigenlijk ook niet zo goed wat ik met haar aan het doen was. Ik kende haar al langer en vond haar altijd wel leuk enzo maar niet heel bijzonder. Mijn vrienden dachten daar anders over, ze geilden al een jaar of twee op haar en niemand had succes gehad. Dat vond ik wel weer heel interessant, wat zien zij wat ik niet zie?

Tijdens een feestje op een watersportvereniging probeerde ik maar eens wat bij haar. Dit waren het type feestje waar een kleine kantine dienst deed als zuiphonk voor ongeveer 20 tieners die allemaal strak stonden van de hormonen. Iedereen ging er volgens mij met de grootste intenties en natte dagdromen naartoe, maar er gebeurde zelden wat opwindends. 

Ik ging naast het meisje zitten dat al de hele avond de aandacht had van alle jongens en kletste wat. Ik had van een afstandje steeds zitten te bekijken hoe ze allemaal hun best hadden gedaan om stoer te doen voor haar en dat vermaakte mij wel. In plaats van stoer te doen vroeg ik of ze wel eens een vingertop massage had gehad. Ik had er nog nooit een gegeven maar ik wist dat als ik heel zachtjes met mijn vingertoppen over mijn eigen huid ging het wel lekker voelde. Het gaf als ik het bij mijzelf goed deed een beetje kippenvel en soms een rilling. 

Ze keek een beetje sceptisch, maar toen ik zei dat ik alleen haar onderarm nodig had vond ze het goed. Ik ging dus langzaam te werk op haar onderarm door mijn vingertoppen zo zachtjes mogelijk en met zo min mogelijk contact over haar huid te laten gaan. Ik werkte langzaam naar de binnenkant van haar elleboog toe, waar de huid bijzonder dun, zacht en gevoelig is. Dat was alles wat ik moest doen want 15 minuten later stonden we buiten te zoenen. Dat was wel lekker en na afloop kreeg ik allemaal opmerkingen over hoe goed ik het gedaan had. Ik deed maar wat maar het had wel succes gehad. Ik genoot vooral van het feit dat ik iets had gedaan wat die andere, veel stoerdere jongens niet konden. Hun ongeloof en jaloezie voelde wel fijn. Jongens waar ik tegenop keek waren jaloers op mij! Dus toen het meisje de volgende week wilde dat ik bij haar thuis kwam eten zei ik maar gewoon ja. Ik wist wederom niet zo goed wat ik aan het doen was maar in mijn achterhoofd zat de gedachte dat als zij mij echt leuk vond dat ik dan misschien wel eens in de buurt van seks kon komen. Dus ik op de fiets door de polders van Amstelveen naar Ouderkerk waar je ongeacht je richting altijd wind tegen hebt. Toen ik een stap binnen deed wist ik dat ik een enorme fout had gemaakt. Je hebt dat soms bij huizen. Er kan een bepaalde sfeer hangen die je meteen het koud zweet geven. In dit geval was het pure burgerlijkheid. Ik werd op de bank geplaatst naast moeder, schuin tegenover vader in een grote stoel en aan de andere kant broertje lief. Moeder was aan het koken. Vader begroete mij vriendelijk maar had de ijzeren blik van iemand die wist waar ik eigenlijk voor kwam. Om zijn lieve dochter te bevlekken en dat zou wat hem betreft nooit gebeuren. Broertje was een iets te slimme jongen voor zijn leeftijd en een wijsneus. Ik werd steeds nerveuzer en ik begon hard op mijn kaken te drukken. Ik was er achter gekomen dat wanneer ik dat deed ik aan de hoeken achterin van mijn kaken een kleine bolling kreeg en er zo iets mannelijker en stoerder uitzag. Althans, dat dacht ik in ieder geval. 

Gelukkig nam mijn meisje mij even mee om haar kamer te laten zien voordat het eten klaar was. Eenmaal op haar kamer kreeg ik een vrij passieloze zoen en daar moest ik het maar mee doen terwijl ze mij haar cd's liet zien. Het eten was klaar en wij stommelen naar beneden en mijn ongemakkelijke gevoelens werden alleen maar sterker. De tafel was iets te netjes gedekt en er werd mij haarfijn uitgelegd waar ik moest gaan zitten. Ik heb braafjes gegeten en de inquisitie van vader overleefd. Broertje staarde alleen maar. Vlak voor het eten klaar was kwam de mededeling dat ik en mijn meisje de afwas moesten doen. Ik vertelde gracieus dat dat geen enkel probleem was en dat ik het thuis ook vaak deed. Dat was gelul uiteraard. We hadden een afwasmachine thuis en die had ik zelfs nog nooit in of uitgeruimd. Alleen op zomervakantie deed ik wel eens de afwas dus ik bood snel aan om te drogen want dat is wel niet het betere klusje, het is wel het eenvoudigst. Na de afwas gingen we bij de rest van de familie zitten en dat was ook een verschrikking. Iedereen moest stil zijn terwijl we een spelshow van de tros aan het kijken waren. Moeder zei op een gegeven moment letterlijk 'gezellig he zo?' Broertje staart nog steeds zo af en toe naar mij en vraagt 'waarom doe je dat met je kaken?'  

Ik voelde mij enorm betrapt en ontkende het helemaal. Ik deed net of hij gek was en zat maar af te tellen tot ik weer weg kon. Dat mocht ik uiteindeljk en buiten kreeg ik wél een passievolle kus. Dat was genoeg voor mij om de hoop op seks levende te houden en zo ben ik nog wel 6 keer naar Ouderkerk gefietst. Maar ondanks de jaloezie van mijn vrienden dat ze mij wilde en niet hun en het eventuele uitzicht op seks... Ik had het wel gehad. Ik was met iemand die ik nooit heb zien zitten en dat was stom van mij. Toen ze op een zaterdag ochtend belde of het wel ok ging tussen ons wist ik niet zo goed wat ik moest zeggen. Wat ik dan nu wel wilde! 'Nou... Laat het ook maar zitten dan' 

Dat was de laatste keer dat ik mijzelf een relatie in heb gewerkt waar ik helemaal niets in zag. Dat maakte het ook zo pijnlijk toen mijn relatie deze week uitging. Dat het niet uitmaakt wat haar broertje of zusje tegen je zegt want alles wat je gelukkig maakt zit in die ene mooie blik. 

Het is over, hoe verdrietig het ook is. Maar ik voel veel liever dit verdriet dan dat ik op een bank zit waar ik niet thuishoor. Door de polder heen fietsen was het toen helemaal niet waard, door centraal station sprinten om de laatse bus naar haar te pakken was het dat wel. Dat deed ik namelijk niet om mijn vrienden jaloers te maken, of omdat ik geen nee kom zeggen. Ik deed het omdat ik dan 30 minuten zou moeten wachten op de nachtbus en ik dus een half uur zou missen die ik met haar had kunnen doorbrengen. 

Het waren 30 heerlijke minuten schat.