maandag 7 maart 2016

Column muzikale kliekjes 7-3-2016

Toen ik nog een kleine jongen was wilde ik heel graag, wanneer ik groot was, reclames bedenken. Je had toen bijvoorbeeld de eerste "even Apeldoorn bellen" reclames die ik enorm leuk vond. Die maakte indruk op mij en ook zeg ik nog steeds af en toe als iemand mij niet goed hoort "of je worst lust!" en ik weet niet eens meer voor welk product er toen reclame werd gemaakt. Waarschijnlijk worst... Maar de slogan is blijven hangen in ieder geval. En dat wilde ik ook. Iets bedenken wat niemand meer zou vergeten. Reclame leek mij destijds de beste manier om dat te kunnen bereiken. Die wens heb ik lang gekoesterd. Ik heb toen ik op de middelbare school zat en een stage plek mocht uitzoeken om een week ergens te mogen kijken een reclame bureau gekozen. Ik had er zin in! En het was best leuk, voor ongeveer een half uur. Ik sprak met de copywriter die tevergeefs rechten had gestudeerd want zoals hij zei: "er is niet echt een studie voor wat hij deed" hij was er ook maar per ongeluk ingerold. Iets wat ik uiteindelijk van iedereen daar hoorde. Toen wist ik niet meer zo goed waar we het dan nog over moesten hebben want ik wilde alleen maar weten hoe ik zijn baan kreeg. Dus zo heb ik de hele week een beetje op een kantoortje in Amsterdam zuid op het internet zitten lezen hoe ik moeilijke computer spelletjes moest uitspelen en dat was dan mijn eerste echte ervaring met de reclame wereld. Achteraf gezien een teken aan de wand. Toen ik een paar jaar later mijn havo met enorm veel pijn en moeite had volbracht ging ik in Diemen communicatie studeren. Daar moest ik zijn namelijk als ik de reclame in wilde. Het was een hbo dus ik moest veel projecten doen en in groepjes werken. Dat was geen succes. Ik had niet het gevoel dat ik iets aan het leren was en elk goed idee dat ik had werd een groeps idee dus daar ging mijn glorie. Ik geef de studie niet de schuld, maar het heeft niet geholpen in ieder geval, want ik raakte in een enorme depressie. Een goed excuus om mijn studie te staken. Jaren later had ik nog steeds de ambitie om de reclame wereld in te gaan. Dus begon ik wederom met een hbo studie communicatie, ditmaal in Amsterdam. Ik begon met frisse moed maar merkte al snel dat er een luchtje aan de hele studie en vooral reclame zat. We hadden lessen over welke reclame uitingen het beste werkten bijvoorbeeld. Daar is niets mis mee maar de manier waarop het ons geleerd werd zat mij dwars. Alsof wij nu bij een exclusieve club hoorden en wij kregen de smerige geheimen te horen die de rest niet mocht weten. Ik had ook de gewoonte om mijn leraren daar op hun ethiek te wijzen en dat werd niet in dank aangenomen. Ik moest namelijk blind van hun aannemen dat het een goed idee is om mensen zo veel mogelijk te manipuleren om, op wat voor manier dan ook, hun geld te krijgen. Daar had en heb ik nog steeds moeite mee dus maakte ik veel ruzie met mijn leraren en... Zo eindigde wederom een studie voortijdig. Je kan wel zeggen dat mijn liefde voor reclames wat minder is geworden en het is er niet beter op geworden sinds ik nu op Facebook en mijn telefoon reclames zie die specifiek op mij zijn gericht op basis van mijn likes en interesses. Zo heb ik de afgelopen week meerdere malen gezien dat ik mij kan aanmelden voor dating sites. Ze weten kennelijk dat ik single ben. Ook kreeg ik de suggestie om mij op hiv te laten testen. Ik heb wel eens onveilige seks gehad maar wat weten zij dat ik niet weet? En of ik niet in Weesp mij wil inschrijven voor een nieuwbouw woning! Ik zocht inderdaad een woning maar of Weesp nou de oplossing is? Nu vragen ze mij of ik niet zin heb om oudere vrouwen te daten? En waarom koop ik tegelijkertijd niet wat "shapewear" voor een atletische look een een imposant postuur! Daar vallen die oudere vrouwen wel op en die credit card zonder bkr check kan ik ook wel gebruiken om ze mee uit eten te nemen met een een Groupon waarna we onveilige sex hebben waardoor ze zwanger wordt en daar wil ik mij dan om op het zuipen zetten maar ik heb geen whiskey in huis maar ik zie dat er een app is die mij dat 24/7 kan bezorgen binnen 60 minuten en waarom vraagt Facebook mij of ik toevallig dat meisje van dezelfde middelbare school niet ken. We hebben namelijk 10 gemeenschappelijke vrienden. Was ik maar bij haar en niet bij mijn zwangere oudere vrouw. We gaan samenwonen namelijk en ik zoek naar een reclame die mij uit deze hel kan helpen maar ik zie niets. Alleen maar of ik goedkoop geld naar het buitenland wil overboeken en ze blijven maar vragen of ik echt geen hiv heb. Had ik het maar, dan hoefde ik nu niet naar Weesp te verhuizen om in een wijk te wonen met echte levensgenieters met water en groen en andere mensen die allemaal ongelukkig zijn omdat ze ooit in een of andere kut reclame geloofde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten